“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

1280.Atcağızı, eğerceğizi yüzünden öfkecikle, kinceğizle dopdolu kesilen, dertlere gussalara bulanan
Bağırsaklar içindesin, pisliksin , heves, kin yelinden ibaretsin;

Ey pisliklere bulanmış akıllı,
Ey davalarda dolu şeyh!
Ey manadan mahrum kılık-kıyafet!
Ey yokken var görünen,

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

Padişahlığına, beyliğine bakma;
Ölüyorsun, öleceksin, öleceksen bir yığın toprağın altına gireceksin, ona bak;

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

O işveceğiz, o yumurcak, o çirkin benliceğin, varlıcağın çürümüş, dağılmış gitmiş,

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

Yanağını, güzellerin yanağına pek dayama, sonuca bak;
Yanağın yüzün çürüyüp gitmiş;

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

İsterse bağın-bahçen olsun, isterse konağın-sarayın;
Ölüme karşı nedir ki, dayanabilir misin, yenebilir misin bunlarla ölümü?
Balçıkla sıvanmış mezara var da,

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

İnsanların tabutlarını görüp de uzaktan gülen, a gözleri açılmamış kişi,

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

Söz söylemeyi bırak artık, sözden ne umuyorsun a yel ölçen, su biçen.

Yürü, bu ayeti oku:
“Nice bahçeler terk ettiler ve nice akarsular”

Hem umuyordum, hem ummuyordum;
Ansızın o güzel, konuk geldi bana;

Gönül, hah dedi, geldi işte;
Can, işte dedi, buracıkta o ay yüzlü


DİVAN-I KEBİR / MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN